پاسخ سیستم دفاعی آنتی اکسیدان مغز موش صحرایی به دوزهای حاد پاراکسون

سابقه و هدف: اثرات سمی برخی از ارگانوفسفرهها از طریق تولید رادیکالهای آزاد و اختلال در سیستمهای آنتی اکسیدان بدن است. پاراکسون یکی از سمیترین ارگانوفسفرهها است که محصول متابولیسم اکسیداتیو پاراتیون میباشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر پاراکسون بر سیستم آنتی اکسیدانت مغز موش صحرایی میباشد. مواد و روشها: مطالعه حاضر یک مطالعه تحقیقاتی میباشد. در شروع کار موشهای آزمایشگاهی نر نژاد ویستار بهطور تصادفی به 4 گروه (در هر گروه 7 نفر) تقسیم شدند: گروه کنترل و سه گروه آزمایش که دوزهای مختلف پاراکسون (mg/kg 1-3/0) را بهصورت داخل صفاقی دریافت کردند. 24 ســاعت پس از تزریق حیوانات با اِتر بیهوش و بافت مغز جدا گردید. بعد از هموژنه کردن بافت کلیه، فعالیت آنزیمهای ســوپر اکســید دیسموتاز (sod)، کاتالاز (cat)، گلوتاتیون s- ترانسفراز (gst) و لاکتات دهیدروژناز (ldh) و همچنین غلظت گلوتاتیون (gsh) و مالون دی آلدیید (mda) توسط روشهای بیوشیمیایی تعیین شد. این مطالعه برگرفته از یک پایاننامه دانشجویی میباشد. یافته ها: فعالیت آنزیمهای sod و cat و gst مغز به دنبال تجویز پاراکسون در دوزهای بالاتر از mg/kg 3/0و فعالیت آنزیم ldh در هر سه دوز در مقایسه با کنترل به طور معنی داری افزایش مییابد، درحالیکه میزان گلوتاتیون مغز در این دوزها به طور معنی داری کاهش مییابد. میزان mda تغییر معنی داری را نشان نمیدهد. نتیجه گیری: تجویز پاراکسون باعث القا تولید رادیکالهای آزاد و استرس اکسیداتیو میشود. افزایش فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدانت نشاندهنده فعال شدن سیستم دفاعی سلول جهت خنثی سازی رادیکالهای آزاد و تخلیه سطح گلوتاتیون ناشی از نارسایی سیستم دفاعی آنتی اکسیدانت سلول در مقابله با رادیکالهای آزاد است.